REALIZACJE

Kilka słów o historii sztolni  „królowa Luiza” :

Pod koniec XVIII wieku na ziemię górnośląską został sprowadzony z Brabantu inżynier górniczy Salomon Issac. Na polecenie ówczesnego dyrektora Wyższego Urzędu Górniczego, prowadził badania geologiczne na terenie dzisiejszego Zabrza i Chorzowa. W 1790 roku odkrył pokłady węgla w dolinie rzeki Czarniawki oraz we wsi Łagiewniki.

Dzięki nowo odkrytym złożom, postanowiono zbudować na terenie dzisiejszego Zabrza jedną z pierwszych państwowych kopalń węglowych na Górnym Śląsku. Rozpoczęcie prac związanych z pozyskaniem czarnego złota rozpoczęły się już w 1791 roku – wówczas nadano jej nazwę „Królewska”. Dopiero w 1811 roku otrzymała nazwę „Königin Luise Grube” („Królowa Luiza”), na pamiątkę zmarłej rok wcześniej żony króla Fryderyka Wilchelma IV.

Pierwsze lata działalności kopalni to próby radzenia sobie z napływem wody do wyrobisk, która utrudniała lub wręcz uniemożliwiała pracę górnikom. Początkowo wydawano na powierzchnię wodę wiadrami czy wspomagano się kieratami konnymi. Nie wystarczająca była również sprowadzona maszyna parowa która napędzała pompy odwadniające.

Kopalnia Królowa Luiza stała się jedną z największych i najnowocześniejszych kopalń w historii śląskiego górnictwa węglowego. Kopalnia od momentu powstania w 1791 roku rozwijała się w szybkim tempie, już w 1816 pozyskując łącznie 25% całego wydobycia węgla na Śląsku. W 1842 r. po oddaniu do użytku pierwszego głębinowego szybu – „Dechen” rozpoczęto eksploatację pokładów węgla zalegających poniżej poziomu Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej. W 1846 r. kopalnia otrzymała jedną z pierwszych na Śląsku bocznic kolejowych, co umożliwiło transport węgla do odległych odbiorców. W latach 50. XIX w. powstały szyby: Carnall  (po 1945 roku Zabrze II), „Prinz Schönaich”.

Rewitalizacja sztolni  „królowa Luiza”:

Udostępnienie turystom w 2018 roku całości Kompleksu Sztolni to efekt prowadzonych robót górniczych i budowlanych, rozpoczętych w 2009 roku i zakończonych w roku 2018 otwarciem turystycznej trasy wodnej. Głównym celem tego projektu było zachowanie górniczego dziedzictwa regionu poprzez adaptację i rewitalizację kompleksu na potrzeby kulturalne, edukacyjne i turystyczne.

Sam proces rewitalizacji Kompleksu zakładał wykonanie pionierskiego przedsięwzięcia, jakim było dotarcie i udostępnienie historycznych, ponad 200-letnich wyrobisk Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej i rewitalizację podziemnych chodników kopalni Królowa Luiza.

Po udrożnieniu istotnych dla wentylacji szybów w 2012 roku przystąpiono do pozbycia się mułu ze Sztolni.

Ze względu na specyfikę i zabytkowy charakter podziemi, prace prowadzono tu w oparciu o tradycyjne, ręczne techniki . Udrażnianie prowadzono poprzez wiercenie i urabianie materiałem rozprężnym Dynacen tak by uszkodzeniu nie uległa zabytkowa parowa maszyna wyciągowa.  Po udrożnieniu i połączeniu sztolni z podszybiem Carnall możliwe stało się zabudowanie kolejnej kolejki podwieszanej Becker Warkop w celu zmechanizowania i przyspieszenia prac rewitalizacyjnych.

Generalnym wykonawcą i dostawcą sprzętu w tym kolejki podwieszanej była firma KG Construction sp.zo.o.